مرحله 1: درک اصول رتبه بندی فیلم

رتبه بندی فیلم ها برای ارائه راهنمایی به مخاطبان در مورد محتوا و مناسب بودن یک فیلم برای گروه های سنی و حساسیت های مختلف طراحی شده است. در ایالات متحده، انجمن تصاویر متحرک آمریکا (MPAA) از یک سیستم رتبه بندی استفاده می کند که شامل دسته های زیر است:

• G: مخاطبان عمومی - مناسب برای همه سنین
• PG: راهنمایی والدین - ممکن است حاوی مطالبی باشد که برای کودکان مناسب نیست
• PG-13: والدین بسیار احتیاط می کنند - ممکن است حاوی مطالبی باشد که برای کودکان زیر 13 سال نامناسب باشد
• R: محدود - زیر 17 سال به همراهی والدین یا قیم بزرگسال نیاز دارد
• NC-17: هیچ 17 ساله و کمتر مجاز نیست - حاوی محتوای صریح برای بزرگسالان است و برای افراد زیر 17 سال مناسب نیست

مرحله 2: درک معیارهای هر رتبه بندی

هر دسته بندی دارای معیارهای خاصی است که MPAA هنگام اعطای امتیاز به یک فیلم در نظر می گیرد. در اینجا چند نمونه آورده شده است:

• G: فیلم‌های دارای رتبه G برای همه سنین مناسب هستند و حاوی هیچ خشونت، ناسزا، یا مضامین بزرگسالان نیستند.
• PG: فیلم‌هایی که دارای رتبه‌بندی PG هستند ممکن است حاوی مقداری خشونت، ناسزای خفیف یا محتوای وسوسه‌انگیز باشند، اما این عناصر بیش از حد یا صریح نیستند.
• PG-13: فیلم‌های دارای رتبه‌بندی PG-13 ممکن است حاوی خشونت شدیدتر، برخی ناسزاها، یا مضامین بالغ‌تر نسبت به فیلم‌های PG باشند، اما همچنان برای کودکان زیر ۱۳ سال با راهنمایی والدین مناسب هستند.
• R: فیلم‌های دارای رتبه R ممکن است حاوی خشونت صریح، ناسزا، برهنگی، یا مضامین بزرگسالان باشند که برای کودکان زیر ۱۷ سال مناسب نیست.
• NC-17: فیلم‌های دارای رتبه‌بندی NC-17 فقط برای مخاطبان بزرگسال در نظر گرفته شده‌اند و حاوی محتوای صریح بزرگسالان، مانند خشونت تصویری، تمایلات جنسی صریح، یا زبان تند هستند.

مرحله 3: درک تفاوت‌های بین رتبه‌بندی‌ها

در حالی که سیستم رتبه بندی MPAA یک دستورالعمل کلی برای مخاطبان ارائه می دهد، افراد مختلف ممکن است حساسیت ها و تفسیرهای متفاوتی از آنچه که برای سن یا سطح بلوغ آنها مناسب است داشته باشند. در اینجا چند تفاوت بین رتبه بندی وجود دارد که ممکن است در نظر گرفتن آنها مفید باشد:

• PG-13 در مقابل R: فیلم‌های PG-13 ممکن است حاوی برخی مضامین خشونت‌آمیز یا بزرگسالان باشند، اما معمولاً برای نوجوانان مناسب‌تر از فیلم‌های دارای رتبه R هستند که ممکن است حاوی خشونت صریح، ناسزا یا محتوای جنسی باشند.
• R در مقابل NC-17: فیلم‌های دارای رتبه R ممکن است دارای مضامین بالغ یا محتوای صریح باشند، اما عموماً نسبت به فیلم‌های NC-17 که فقط برای مخاطبان بزرگسال در نظر گرفته شده‌اند، صریح‌تر نیستند.

مرحله 4: در نظر گرفتن عوامل اضافی

علاوه بر امتیاز MPAA، فاکتورهای دیگری نیز وجود دارد که باید هنگام تصمیم گیری در مورد مناسب بودن فیلم برای شما یا فرزندتان در نظر بگیرید. در اینجا چند فاکتور اضافی برای در نظر گرفتن وجود دارد:

• محتوا: محتوای خاص فیلم، مانند خشونت، زبان، یا تمایلات جنسی و اینکه چگونه ممکن است بر حساسیت شما یا فرزندتان تأثیر بگذارد را در نظر بگیرید.
• سن: در حالی که رتبه‌بندی MPAA دستورالعمل‌هایی را برای تناسب سن ارائه می‌کند، مهم است که سطح بلوغ فردی فرزندتان و حساسیت او به محتوای خاص را در نظر بگیرید.
• ارزش های شخصی: هنگام تصمیم گیری در مورد مناسب بودن فیلم برای شما یا فرزندتان، ارزش ها و باورهای شخصی خود را در نظر بگیرید.

مرحله 5: تصمیم گیری آگاهانه

در نهایت، تصمیم گیری در مورد مناسب بودن یک فیلم برای شما یا فرزندتان یک تصمیم شخصی است که به عوامل مختلفی بستگی دارد. در اینجا چند نکته برای تصمیم گیری آگاهانه وجود دارد:

• درباره فیلم تحقیق کنید: برای درک بهتر محتوا و مضامین آن، به بررسی، خلاصه داستان و سایر اطلاعات درباره فیلم بگردید.
• رتبه MPAA را در نظر بگیرید: در حالی که رتبه MPAA تنها عاملی نیست که باید در نظر گرفته شود، اما می‌تواند راهنمای مفیدی برای تناسب سنی ارائه دهد.
• از قضاوت خود استفاده کنید: هنگام تصمیم گیری، ارزش های خود، سطح بلوغ فرزندتان و محتوای خاص فیلم را در نظر بگیرید.